آشیانه سخن
بیش از نیمی از ماه مبارک رمضان سپری شد و هر کداممان ذره ای از معرفت الهی را توشه ی آخرت خود و قطره هایی از رحمت حضرت حق را چاشنی زندگی بی رونق خود کردیم.شبهای قدر رسم بندگی را به جا آوردیم و زیر سایه ی قرآن آرامش گرفتیم و چقدرزیبا ذکر طلایی اَمن یُجیبمان قوت قلب بیماران شد.
لابد شما هم مانند من بارها و بارها امثال جملات فوق را خوانده اید.این روزها نگاهمان به اطرافیانمان متفاوت شده است انگار عینک بدبینی را کنار گذاشته ایم و چشمان حقیقت بینمان را گشوده ایم و با نور معرفت درونمان مردم را می سنجیم.دلمان نمی خواهد در مورد کسی زود قضاوت کنیم اما وقتی پای دروغ وبی انصافی به میان می آید در روحمان آشوبی به پا می شود وصف ناشدنی.
دستانم رمق ندارد در این لحظه های مقدس و دقایق شیرین اخلاص،از کسی بد بنویسم اما یک کلمه ذهن خسته مرا آزار می دهد و آن وجدان است.این که چرا گرسنگی جسم نمی تواند روحمان را پاک کند.خدا را شکر می کنم که شیطان در این ماه در غل و زنجیر است وگرنه چه به سر می داد این موجود خاکی و فانی.
چقدر بد می شود اگر روزه هایمان وقف سحری و افطاری خوردنمان باشد و روزهایمان در بند هوس های شکمهایمان بگذرد .کمی زمان را وقف خواسته های روحمان کنیم و بدانیم که اگر امروز با دروغ کسی را دور زدیم زمین همچنان می چرخد و خودمان هم باورمان نمی شود که چقدر آرام و بی صدا موجودیتمان را دور زدیم.کمی صداقت را چاشنی گرسنگی هایمان کنیم تا شاید وجدانمان آسوده باشد.
شهامت اقرار به گناه بزرگ ترین بخششی ست که خداوند در وجودمان به ودیعه گذاشته است پس حق الناس را دریابیم که خداوند حق خودش را آسان تر بر ما می بخشد.
گناه اگر چه نبود اختیار ما حافظ تو در طریق ادب باش و گو گناه من است
یا من رزقُهُ عُموُمٌ للطآئعینَ وَالعاصین (ای آنکه روزی او همگانی است برای اهل طاعت و گناهکاران)
بارالها به واسطه ی الطاف بیکرانت به پیشگاهت حاضر شده ام و با خواندن فرازهای دعای جوشن کبیر دستهای خالی گدایی ام را به سوی اقیانوس رحمتت دراز می کنم و الغوث الغوث گویان ناله سر می دهم واشک می ریزم.چشمان دنیابینم از فرط گناه، شرم نگریستن به آستان مقدست دارند.گذشته ام بستن عهد است و آینده ام شکستن آن اما هنوز از غفران تو ناامید نیستم زیرا تو وفادارترینی در پیمان.
یا مَن یَعلَمُ ضَمیرَالصّامتین (ای آنکه میداند راز دل خاموشان را)
به فریادمان رس که این شبها به شوق بخشش تو سخن به اقرار خطاهای خود گشوده ایم .خداوندا این شبها اگر با عدالت پرونده ام را ورق زنی بیچاره ام و به راستی من هم از دوزخیان خواهم بود.
یا خَیرَ المَحبوُبینَ (ای بهترین دوستان)
نمیدانم چرا شبهای قدر که تمام می شود قدر این دوستی را از یاد می برم.فراموش می کنم تو بهترینی و آن چنان سرگرم این و آن می شوم که زمان با تو بودنم هیچ نه، اما بسیار اندک می شود.این شبها رسم رفاقت را به من بیاموز که تو بهترین همدم و مونس جانی.
یا مُنَی المُحِبّینَ (ای آرزوی محبان)
این روزهای مبارک و این شبهای عزیز این دل را به آرزوی دیرینه اش برسان و مقدر کن شمشیر عدالت مولایمان امام زمان،بی عدالتی را در جهان ریشه کن کند.
این روزها خودکار ذهنم سر به هوا شده است،یا خودش نای نوشتن ندارد و یا جوهرش ناز می آورد.دائم گوشه ی سپید ذهنم را خط خطی می کنم اما بی فایده است.کناری رهایش می کنم تا لحظه ای تنها باشد.
بین خودمان باشد چند روزی سر به هوا شده بودم، راحت دل می شکستم ،بدون ترس گناه می کردم و برای دروغ گفتن با خودم بحث نمی کردم.خیلی خوش می گذشت،آخر کسی را نمی دیدم که خجالت زده شوم.گام هایم را با غرور برمی داشتم واز کسی نمی ترسیدم .
اما چند روزی می شود که به اندازه تمام گام هایم یک سنگ مرا به زمین می زند.مادرم می گوید:رحمت خداست این سنگ ها،این ها راخدا در ماه مبارک چند برابر می کند تا این قدر سر به هوا نباشی.در فهم من نمی گنجد این باشد لطف کسی.باید کمی بیشتر مراقب باشم ،مراقب سنگ ها نه مراقب اعمال خودم.
در این ساعات و لحظه های ناب برای یک دیگر دعا کنیم تا یادمان باشد که همیشه محتاج دعای دیگران و رحمت الهی هستیم.التماس دعا
| Design By : Night Melody |
