سفارش تبلیغ
صبا ویژن

آشیانه سخن

گفته بود پیش از این‌ها: دوستی ماند به گل

دوستان را هر سخن، هرکار، بذر افشاندن است

در ضمیر یکدگر

باغ گل رویاندن است

 

گفته بودم: آب و خورشید و نسیمش مهر هست

باغبانش، رنج تا گل بردمد

گفته بودم گر به بار آید درست

زندگی را چون بهشت

تازه، عطرافشان و گل‌باران کند

 

گفته بودم، لیک، با من کس نگفت

خاک را از یاد بردی   خاک را

لاجرم یک عمر سوزاندی دریغ

بذرهای آرزویی پاک را

 

آب و خورشید و نسیم و مهر را

زانچه می‌بایست افزون داشتم

شوربختی بین که با آن شوق و رنج

« در زمین شوره سنبل» کاشتم 

- گل؟

چه جای گل، گیاهی برنخاست

در پی صد بار بذرافشانی‌ام

باغ من، اینک بیابان است و بس

وندر آن من مانده با حیرانی‌ام 

 

پوزشم را می‌پذیری،

                     بی‌گمان

عشق با این اشک‌ها، بیگانه نیست

دوستی بذری‌ست، اما هر دلی

درخور پروردن این دانه نیست.

 فریدون مشیری


نوشته شده در شنبه 90/10/17ساعت 9:52 عصر توسط پریسا جوادی نظرات () |

Design By : Night Melody